Paweł Królikowski

Cześć misie kolorowe.
Teoretycznie ten temat będzie poświęcony aktorowi, więc wypada założyć temat na dziale "Kultura", ale ten dział jest umarty. Zdecydowałam, że założę tutaj. Paweł Królikowski urodzony 1 kwietnia 1961 w Zduńskiej Woli, zmarł 27 lutego 2020 w Warszawie. Zmarł w wieku 58 lat. Dla mnie to zawsze smutna informacja gdy odchodzą od nas dobrzy ludzie, wybitni aktorzy tym bardziej w tak młodym wieku. To wielka strata dla polskiego kina.

Teraz wypada zadać parę pytań dla gorącej dyskusji.
Q: Chodzisz na pogrzeby ?
Ja w swoim życiu byłam tylko na trzech, staram się omijać takie atrakcje, bo jestem zbyt miękka.
Ponoć o zmarłych ludziach mówi się dobrze lub w ogóle. Więc pozwolę sobie zapytać:
Q: Za jaką rolę polubiłeś/łaś Pana Pawła?
Q: Byłeś/łaś kiedykolwiek na "pożegnaniu" swojego idola/gwiazdy?

Pozdrawiam serdecznie.

Jeśłi chodzi o tego Aktora to piękną rolę zagrał w filmie Cisza który mówi o tej tragedii licalistów z Tychów co zginęli w górach

Nie lubię i unikam na mój zaniosą mnie siłą.



Kusy w Serialu Ranczo

Nie raczej ale smutno mi było z powodu śmierci kilku znanych osób jedną z nich to aktor Robin Williams zawsze grał pozytywne postacie podtrzymujące innych na duchu lecz w prywatnym świecie najwyraźniej nie był szczęśliwy a może miał depresję i nie dał sobie z nią rady i odebrał sobie życie.

Jak najbardziej się zgadzam.

Zawsze mi się wydawało, że siłą można zmusić tylko żywych ludzi. Tobie już będzie obojętne.

Czemu się smucimy? Kobieta, baaa dama musi być krucha, miękka, delikatna i wrażliwa.

Jaki ten świat jest brutalny. Wydawałoby się, że masz wszystko: pieniądze, sławę, udane życie o którym marzą inni... A tak naprawdę nie masz nic, zero prywatności i prawdziwej swobody ruchu. Coraz więcej gwiazd nie radzi sobie z popularnością, popadając w uzależnienia i depresje, niszcząc lub odbierając sobie życie. Przykre, że na ekranach widzimy jednych ludzi, a tak naprawdę to tylko maska do złej gry.

I jak najbardziej to popieram Emotikonka tylko troszkę nie trafiona :P

W Polsce raczej chyba tragedii nie ma w stanach to faktycznie mogło by być irytujące wyjście po płyn do naczyń w pobliskim sklepie i ludzie podchodzący i proszący o wspólne zdjęcie autograf owszem na początku to wydaje się być fajne miłe ale z czasem wręcz upierdliwe. Ale bywa i tak że się uzależniają od tego i czasem robią coś głupiego aby znowu być na czołówkach gazet. Tak czy inaczej coś za coś inni sobie radzą z tym a innym odwala palma.

jak muszę to tak

Kusy

nie

Jeżeli jest w takim dniu co dam rady iść, to idę na pogrzeb zawsze.
Nawet nie wiem jak on wyglądał. Pierwsze raz słyszę Pana o takim imieniu.
Nie.

witaj Misiowa

prosimy o ciszę



bywam, i obserwuję ciekawe zjawisko

"tak na­gle, kto by się tego spo­dzie­wał"
"ner­wy i pa­pie­ro­sy, ostrze­ga­łem go"
"jako tako, dzię­ku­je"
"roz­pa­kuj te kwiat­ki"
"brat też po­szedł na ser­ce, to pew­nie ro­dzin­ne"
"z tą bro­dą to bym pana ni­g­dy nie po­zna­ła"
"sam so­bie wi­nien, za­wsze się w coś mie­szał"
"miał prze­ma­wiać ten nowy, ja­koś go nie wi­dzę"
"Ka­zek w War­sza­wie, Ta­dek za gra­ni­cą"
"ty jed­na by­łaś mą­dra, że wzię­łaś pa­ra­sol"
"cóż z tego, że był naj­zdol­niej­szy z nich"
"po­kój prze­chod­ni, Baś­ka się nie zgo­dzi"
"ow­szem, miał ra­cję, ale to jesz­cze nie po­wód"
"z la­kie­ro­wa­niem drzwi­czek, zgad­nij ile"
"dwa żółt­ka, łyż­ka cu­kru"
"nie jego spra­wa, po co mu to było"
"same nie­bie­skie i tyl­ko małe nu­me­ry"
"pięć razy, ni­g­dy żad­nej od­po­wie­dzi"
"niech ci bę­dzie, że mo­głem, ale i ty mo­głeś"
"do­brze, że cho­ciaż ona mia­ła tę po­sad­kę"
"no, nie wiem, chy­ba krew­ni"
"ksiądz ist­ny Bel­mon­do"
"nie by­łam jesz­cze w tej czę­ści cmen­ta­rza"
"śnił mi się ty­dzień temu, coś mnie tknę­ło"
"nie­brzyd­ka ta có­recz­ka"
"wszyst­kich nas to cze­ka"
"złóż­cie wdo­wie ode mnie, mu­szę zdą­żyć na"
"a jed­nak po ła­ci­nie brzmia­ło uro­czy­ściej" "było, mi­nę­ło"
"do wi­dze­nia pani"
"może by gdzieś na piwo"
"za­dzwoń, po­ga­da­my"
"czwór­ka albo dwu­nast­ka"
"ja tędy"
"my tam"
W. Szymborska "Pogrzeb"


nie był moim bożyszczem, ale współczuję jego rodzinie


zdarzało się bywać, gdy moje "gwiazdy" żegnały "idoli" swojej doli i niedoli
doświadczałam cudu niepojętego, zmarli, którzy za żywota bywali łysymi wujami, po śmierci stawali się kryształowi, nieskazitelni wręcz, ciekawe jak to śmierć "uślachetnia"

Gradziu, obawiam się, że wcześniej zesztywniejesz ze strachu

ze strachu? Raczej na śmierć...teraz moda na kremacje więc pewnie urna będzie pichowana no ale olać to.

Na rodzinne pogrzeby chodzę.
Jestem strasznie oziębły, by cokolwiek polubić.
Tak, prawie rok temu byłem.

dokończenie pozostawiłam w domyśle, to taki skrót myślowy, ale już poprawiam,
"zesztywniejesz ze strachu na śmierć"

Niechaj Spoczywa w Pokoju [*]

https://swiatseriali.interia.pl/newsy/seriale/ranczo-266/news-ostatnia-rola-pawla-krolikowskiego-zagral-u-boku-syna,nId,4367953#iwa_source=worthsee

Za dużo ich zaliczyłem.


Pierwszy raz z postacią Pana Pawła zapoznałem się w Ranczu.


Nie