Rock/Metal

DOWNTHESUN

Skład:

Satone - Wokal
Aaron Peltz - Wokal
Bruce Swink - Gitara
Kuk - Bas
Church - Electronika
Danny Spain - Perkusja



Środkowozachodnia choroba. Kraina nadziei i beznadziei. Witamy wDownthesun. To jedno słowo - dźwięk, który pogłębia podbrzuszewszystkiego. "Jesteśmy z pachy Ameryki" oznajmia założyciel grupy azarazem basista Lance "Kuk" Collier. "Tutaj jest ciężej być zespołem.Trudniej tu zostać zauważonym. Nikt tutaj nie spodziewał się, żepodpiszemy kontrakt - i wszystko to słychać w naszej muzyce. Tonajszczersza prawda". Pogmatwana historia zespołu rozpoczyna się w1999, kiedy Kuk i Church poprzedzali zespół, który z połowie 1999 rokuotwierał koncerty Slipknot. Między dwoma mieszkańcami Kansas City ipałkerem Slipknota, Shawn'em "Clown'em" Chrahanem narodziła sięprzyjaźń Wtedy Shawn zapoznał ich z innymi muzykami z Des Moines:perkusistą Dan'em Spainem oraz wokalistą i założycielem Slipknota"Clown Tech" Satone'm. Na samym początku Downthesun jako główny celpostawił sobie intensywność - muzycznie i emocjonalnie. To właśnie taintensywność przyciągnęła Satone'a do zespołu: "Downthesun opiera sięna prostym założeniu: przyjaciel lub wróg, prawda lub fałsz. Włączonylub wyłączony". "Choroba, człowieku" mówi Kuk. "Kiedy to wszystko sięzaczęło, Satone zobaczył dwóch kolesi: mnie i Church'a to wszystko byłoinne. Z Clowne'm i Slipknotem, to styl życia. To pewny sposób myślenia.Satone chciał by ta choroba rozprzestrzniała się". Niedługo do zespołudołączyli drugi wokalista Aaron Peltz i gitarzysta Bruce Swink -sześciu członków zespołu odnosi się do liczby "6". "Sześć oznaczawszystko co robimy" - wyjaśnia Kuk. "Jest w tym trochę z astrologii inumerologii, wszystko to definiuje Downthesun. Downthesun oznacza, żeodbieramy słońcu całą jego energię, by stworzyć nasze własne kołomagii. Weź na przykład liczbę sześć. Sześć oznacza słońce, a dziewięćksiężyc. W zespole jest nas sześciu: trzy jednostki pozytywne i trzynegatywne. By uzyska prawdę, należy mieć obie". "To bardzo proste"dodaje Aaron. "Satone jest zły, a ja dobry. Dlatego nie zawsze sięzgadzamy. Satone lubi rozpustę, ja nie. Na przykład w piosence "LucasToole" (swego rodzaju hołd dla duetu seryjnych morderców Henry'ego LeeLucasa i Otisa Toole'a) oceniamy ich postępowanie z dwóch różnychpunktów widzenia. Utwór opowiada o chłopcu, który został uprowadzony.Ja jestem facetem, który zamierza znaleźć chłopca i złapać porywacza.Satone i Church są tym porywaczem". Żrący koktajl mistycyzmu imizantropii przekradł się do muzyki Downthesun podczas sesjinagraniowej z producentem Garthem Richardsonem (Mudvayne, Rage AgainstThe Machine, Spineshank). "Podczas tych sześciu tygodni w studiu,podczas których zespół naprawdę zbliżył się do siebie" mówi Kuk. "Tobyło bardzo intensywne, zupełnie jakbym wypadł" dodaje Church. "To byłojak umieranie czy uprawianie seksu. Czułem się tak, jakbyśmy wszyscybyli braćmi" kontynuuje Kuk. "Spojrzałem wgłąb siebie i byłemszczęśliwy jak nidgy dotąd" mówi Church. "Totalnie się zmieniłem. Terazmam ataki paniki. Nie mogę oprawnie patrzeć na różne sprawy. Dzieje sięze mną coś naprawdę niedobrego , ale jestem szczęśliwy, gdyż wreszciemam szansę rozprzestrzeniać prawdę". Tak opowiada o pracy nad utworem"Jars": chemiczne wypełnione naczynie, nafaszerowane innymisubstancjami, które Kuk podsumowuje jako "zewnętrzna forma voodoo".Kiedy Downthesun wychodzą na scenę zawsze grają "Jars". W studiu,gdziekolwiek, jedna z kreacji Church'a - uwieczniona w utworze "Jars" -definitywnie wywołuje ten sam efekt. "Jeden garnek (jar) może pomieścićkrowie łajno, krowie mięso, spermę i mocz oraz, by zasymbolizowaćżycie, umieściliśmy tam także lalkę" oznajmia Church. "Garnekwystawiono na słońce na parapecie okna. Słońce rozgrzało gazy w mięsiei garnek eksplodował. Naturalnie musieliśmy ewakuować cały budynek"."To zupełnie inny gatunek działań wojennych" - wtrąca Kuk. Ten materiałwybuchowy jest etyczny, kiedy na scenę wkracza Downthesun. Złość,frustracja i nuda przedostają się do brzmienia zespołu. PerkusistaSpain, istna śnieżyca wywołana dwiema rękami, beaty i podwójneuderzenie wulkanicznego basu. Kuk i gitarzysta Bruce Swink przytrzymująswoje miejsca na scenie z radością szaleńca, który przygotowuje scenęna podwójny gardłowy atak Downthesun. Ying: Aaron jest czysto metalowymfrontmanem, mieszający nastrój, melodię i szaleństwo w jeden pojedynczygłos. Yang: trzymając kurczowo w ręce postrzępioną lalkę, o twarzycałej w tatuażach i szarpiący się jak epileptyk porażony prądem,Satone, który zgodnie z zamiarem oddycha i wypluwa prawdę. A prawdajest paskudna i brutalna. Utwór "Pure American Filth" jest esencjąDownthesun. "Ameryko ! Czy możesz to poczuć !?!?! To mu jesteśmybrudem". Witamy z naszym piekle. Witamy w środku Ameryki. Oto prawdazgodna z Downthesun. I ta prawda boli. Teraz Downthesun pokazuję światutą prawdę podczas obecnej trasy z Soulfly. Być może zawitają również doPolski. Zagrali także na H82K2 Tour ze Sem, Soulfly i In Flames.Wkrótce zagrają także w Des Moines wraz ze Stone Sour i Murderdolls. WStanach debiutancki album zespołu zatytułowany "Downthesun" ukazał sięnakładem Roadrunnera już 1 października. Potem nakręcono wideo dopierwszego singla "Medicated"... i te wideo powala na kolana. Idealnieoddaje klimat muzyki Downthesun - chorej, mrocznej, brutalnej,mistycznej i nieokreślonej. W Polsce teledysk ten dotarł do czwartegomiejsca na liście Rock stacji Viva Polska.

Na YouTube moża znaleśc 2 teledyski "Medicated" i nieoficjalny "We all die".

BRING ME THE HORIZON

tagi: deathcore, death metal, hard core death metal

Angielski zespół Bring Me The Horizon swoim graniem doprowadził do szaleństwa cała Wielką Brytanię. Ich muzyka zawiera wszystkie elementy nowoczesnego metalu - niszczące riffy, zmiany tempa, potężne wokale, solówki, breakdown'y itp.

Bring Me The Horizon to młoda, ale bardzo utalentowana grupa muzyków. To zespół , który usatysfakcjonuje zwolenników The Black Dahlia Murder, The Red Chord czy nawet Norma Jean.

Ja sam ich słucham i są naprawde zarąbiści ! Jedyne czego potrzeba aby ich polubic to mocna głowa i współdomownicy o mocnych nerwach ;)

Osobiscie polecam piosenki takie jak: "Rawwwrr!"; "Pray for Plagues"; "Braile" oraz "Tell Slater Not To Wash His Dick"

AVE!

Helloween ? niemiecki zespół muzyczny grający europejski speed metal/melodic metal/power metal/heavy metal.

Historia zespołu [edytuj]

Początek [edytuj]

Historia Helloween rozpoczyna się w 1979 roku, kiedy to Kai Hansen i Piet Sielck grają w zespole Gentry. W kolejnych latach do zespołu dołączają: Ingo Schwichtenberg (perkusja) oraz Markus Grosskopf (gitara basowa). Dochodzi wtedy do zmiany nazwy zespołu na IronFist. Kolejną personalną zmianą było odejście po kilku latach wspólnego grania Pieta Sielcka. Zastąpił go Michael Weikath, który opuścił swój wcześniejszy zespół Powerfool. W tym momencie, za sprawą Markusa, zespół zmienił nazwę na "HELLOWEEN".

Pierwsze nagrania [edytuj]

W 1984 roku Helloween nagrywa dwie piosenki na kompilację Death Metal. Są to: Oernst To Life autorstwa Weikatha oraz Metal Invaders.Kolejnym krokiem do kariery jest rok 1985, kiedy to zespół nagrywa swójpierwszy album zatytułowany "Helloween" (zwany również The Mini LP ze względu na to, że zawiera tylko 5 piosenek). Jeszcze w tym samym roku zespół wydaje swój długogrający album Walls Of Jericho, który odniósł sukces na rynku.

Era Kiske [edytuj]

Kai Hansen, który na pierwszej płycie, oprócz gry na gitarze, jestwokalistą stwierdza, że ciężko mu pogodzić te dwie funkcje. W wynikuposzukiwań wokalisty do zespołu dołącza Michael Kiske (wcześniej ILL Prophecy).Z nowym członkiem zespół chce nagrać dwupłytowy album, ale wytwórniaNoise nie godzi się na to. Dlatego w 1987 roku powstaje pierwsza częśćalbumu Keeper Of The Seven Keys Part 1, do promocji której zostaje wydany winylowy singiel Future World. Płyta przynosi zespołowi sukces. Między innymi muzycy zostają zaproszeni na duży tour po Stanach Zjednoczonych organizowany przez MTV. Rok później Helloween wydaje drugą część albumu Keeper Of The Seven Keys Part 2. Płytę promują dwa single: Dr. Stein oraz I Want Out. Po kolejnym sukcesie muzycy wyruszają w trasę koncertową Pumpkin Fly Free Tour, podczas której zarejestrowany zostaje koncert w Szkocji. Wydano go w trzech różnych wersjach. Podstawowa to Live in the UK, japońska - Keepers Live, a amerykańska - I Want Out Live.

Kłopoty [edytuj]

W tym okresie z zespołu odchodzi jeden z jego założycieli - KaiHansen. Przyczyny odejścia początkowo były nieznane. Z biegiem czasuwyszło na jaw, że związane ono było z kłótnią, jaka zaszła między Kaiema Michaelem Weikathem. Na miejsce późniejszego twórcy Gamma Ray do zespołu dołączył Roland Grapow.

To nie koniec kłopotów zespołu. Tuż przed wydaniem kolejnej płytyHelloween okazało się, że zespół bezprawnie zerwał kontrakt z wytwórniąNoise, aby przejść pod skrzydła EMI. Na skutek wyroku sądowego zespółnie mógł wydać nowej płyty aż do 1992 roku, kiedy to doszło doporozumienia pomiędzy zaangażowanymi stronami. Dzięki temu w marcu fanimogli się już cieszyć z kolejnego wydawnictwa Helloween - płyty Pink Bubbles Go Ape.Do tej pory trwają spory na temat ocen tego albumu. Wiele osóbpodkreśla jego oryginalność i nowatorstwo, inni wskazują na odejście odstylu zaprezentowanego na dwóch wcześniejszych wydawnictwach ipodążanie w zupełnie innym kierunku. Szybko nagrany następny album, Chameleon,wydany w 1993 roku, nie przyniosł zespołowi kolejnego sukcesu. Wręczprzeciwnie - album został chłodno przyjęty wśród fanów, gdyż płytamiała charakter raczej rockowy niż metalowy.

Nowy wokalista [edytuj]

Dla Michaela Kiskego był to ostatni projekt zrealizowany wraz zHelloween. Także tym razem dał o sobie znać Michael Weikath, którywyrzucił swojego imiennika z zespołu. Na jego miejsce przyszedł Andi Deris grający dotychczas w zespole Pink Cream 69.Jak się później okazało, zespół ponownie wkroczył na ścieżki prowadzącedo sukcesu. W dużej mierze stało się tak za sprawą nowego wokalisty,którego przyjście było i jest szeroko komentowane przez fanów. Powstająróżne opinie na ten temat. Zwłaszcza, gdy porównuje się umiejętnościwokalne Kiskego i Derisa.

Śmierć Schwichtenberga [edytuj]

Jednym z najtragiczniejszych wydarzeń w historii grupy była chorobai tragiczna śmierć perkusisty Ingo Schwichtenberga. Podczas trasykoncertowej promującej płytę Chameleon Ingo często sięgał poróżne używki, co uniemożliwiało mu grę. W związku z tym został onodsunięty od zespołu, a na jego miejsce zatrudniono młodego perkusistę- Nabiego, z którym dokończono tour. Ingo w tym czasie udał się na badania, które wykazały, że cierpi on na schizofrenię. Nie mogąc pogodzić się z chorobą w marcu 1995 roku popełnił samobójstwo, rzucając się pod pociąg metra w Hamburgu.

Odrodzenie [edytuj]

Zespół w odmienionym składzie (ostatecznie za perkusją zasiadł Uli Kusch, były muzyk Gamma Ray) rozpoczął od mocnego uderzenia. W połowie 1994 roku Helloween wydał swoją kolejną płytę Master Of The Rings.Płyta została bardzo dobrze przyjęta przez krytyków i fanów. Rokpóźniej, dokładnie w Halloween, album miał swoja premierę w StanachZjednoczonych. Niewątpliwie oznaczało to wyjście zespołu z kryzysu orazpowrót do korzeni. Zgodna współpraca, zwłaszcza Rolanda Grapowa orazMichaela Weikatha, spowodowała, że nagrany materiał miał swój klimat.Dwa lata po sukcesie (1996) Master Of The Rings Helloween wydają niezwykłą płytę The Time Of The Oath.To swoisty concept - album. Inspirowany jest przepowiedniamiNostradamusa. Na pomysł jego nagrania wpadł Andi Deris. Co więcej,album dedykowany jest zmarłemu tragicznie Ingo Schwichtenbergowi.Według wielu ta płyta to zdecydowany powrót do tego, co w Helloweennajlepsze. Powstały wtedy takie utwory jak Power (grany na większości koncertów), czy też monumentalne, a zarazem tytułowe dzieło The Time Of The Oath.W pełni wokalnie prezentuje się Andi Deris, a współpraca Grapowa zWeikathem ma się co raz lepiej. Po komercyjnym sukcesie płyty zespółwyrusza w trasę koncertową, na której nagrywa swój drugi koncertowyalbum w historii - High Live. Wśród ogólnie przyjętej opinii jest on uważany za słaby, krytykuje się głównie słabą formę wokalną Derisa. W 1998 roku Helloween raczy fanów kolejnym wydawnictwem. Tym razem jest to studyjny album Better Than Raw. Bez wątpienia odnosi on komercyjny sukces. Bardzo dobrze sprzedaje się w Azji oraz Europie. Na uwagę zasługuje utwór Laudate Dominumw całości napisany po łacinie. Niewątpliwie, co podkreślał w wieluwywiadach Michael Weikath, był to ukłon w stronę fanów z AmerykiŁacińskiej. Zespół, podczas trasy koncertowej promującej album, nieominął Polski, dzięki czemu Polscy fani mieli możliwość podziwiaćHelloween na żywo. Zespół był supportem podczas koncertu Black Sabbathw katowickim Spodku. Rok 1999 to 15-lecie istnienia Helloween. Mimo żemuzycy skupili się na wydawaniu solowych kompozycji w tym czasie, tojednak znaleźli oni czas na wydanie jubileuszowego albumu. Kuzdziwieniu wielu fanów nie było to ani żadne "the best of.." ani zapisyz koncertów live. Postawiono na przeróbkę popowych piosenek nabrzmienia dobrze znane fanom metalu. Powstała płyta Metal Jukebox, na której znalazły się covery między innymi: Beatlesów, ABBY, Scorpions, czy też Deep Purple.Jednocześnie tą produkcją zespół zakończył współpracę z CastleCommunication i przeszedł pod skrzydła Nuclear Blast. Pierwszymalbumem, jaki powstał w wyniku współpracy z nową wytwórnią był The Dark Ride. Jest to zdecydowanie najmroczniejsza i najcięższa płyta zespołu.

Kolejne spory [edytuj]

Podczas trasy koncertowej ujawniło się nieporozumienie międzyczłonkami zespołu. Szczególnie między Michaelem Weikathem, RolandemGrapowem i Uli Kushem. W jego wyniku dwaj ostatni zmuszeni byli odejść.Był to duży cios dla samego zespołu. Opuszczały go w końcu osoby, któremiały znaczący wpływ na kształtowanie repertuaru Helloween przezostatnie lata. Rozpoczęły się poszukiwania nowego perkusisty orazgitarzysty. Ostatecznie, po wielu perypetiach, do zespołu dołączyli: Sascha Gerstner oraz Stefan Schwarzmann (który zastąpił chorego Marka Crossa. W tym składzie Helloween w 2003 roku nagrali album: Rabbit Don't Come Easy.W wielu wywiadach członkowie Helloween podkreślali, że ta płyta topowrót do wesołego Helloween i do bardziej przyjaznego wizerunku dyni.Na płycie widać, że w zespole zaszły personalne zmiany, a piosenki niebrzmią już tak mrocznie. Tym razem zespół nie ominął Polski podczastrasy koncertowej i odwiedził Kraków 30 listopada, aby dać show w halikrakowskiej Wisły.

Współczesność [edytuj]

W 2005 roku dochodzi do ostatniej jak narazie zmiany personalnej wśród "Dyniogłowych". Za perkusją zamiast Schwarzmanna zasiada Dani Loeble.Oficjalnym powodem odejścia Schwarzmana były rozbieżności muzyczne. Wtym samym roku, już z nowym członkiem, zespół wydaje płytę Keeper Of The Seven Keys - The Legacyi wyrusza w trasę koncertową, podczas której w listopadzie zagrał dwakoncerty w Polsce. Planowo miały odbyć się trzy - w Krakowie (KlubStudio), w Warszawie (Stodoła)oraz w Szczecinie (został początkowo przeniesiony do Poznania, a wkonsekwencji w ogóle się nie odbył ze względu na niską sprzedażbiletów). Nowy album jest kontynuacją historii "klucznika" z płytKeeper... pt.1 i pt.2 . Na początku 2007 r. zespół wydaje kolejnewydawnictwo koncertowe Keeper of the seven Keys The Legacy - Live on 3 Continents w aż trzech wersjach (2CD, 2DVD i limitowanej 2DVD i 2CD).

W październiku 2007 roku ukazuje się kolejny album - Gambling With The Devil. W USA album trafia do sprzedaży 23., w Niemczech 3 dni później, a w reszcie Europy 29 października.

Jak dla mnie Helloween to najlepszy zespół Power Metalowy w historii;) Mocno polecam;)

Madball, zespół już legenda na scenie NYHC. Początkowo jak poboczny projekt grupy Agnostic Front wkrótce przerodził się w potężną machinę, gdzie wokal przejął młodszy brat Rogera Mireta, Freddy Cricuen. Po kilkuletniej nieobecności zespół powrócił z nowym materiałem i jeszcze lepszym brzmieniem którym jak zwykle potrafi powalić na kolana.

Dyskografia:

• Set It Off (1994)
• Demonstrating My Style (1997)
• Look My Way (1998)
• Hold It Down (2000)
• N.Y.H.C. EP (2004)
• Legacy (2005)
• Infiltrate The System (2007)

Skład:

• Freddy "Madball" Cricien - vox
• Hoya Roc - bas
  
• Mitts - gitara
  
• Mackie Jayson - perka

Dziś dla wielu fanów grungeowej muzyki, smutny dzień.

14 lattemu, 5 kwietnia 1994 roku zmarł Kurt Cobain, założyciel i lider zespołuNirvana.

Jego ciało znaleziono 3 dni później w domu w Seattle.

Oficjalniestwierdzono samobójstwo.

Pamiętajmy o tym, jakim wybitym był człowiekiem [*]

Pozdrawiam, Rockania.

Artrosis, Lebenssteuer, Morion
2008-04-21
miejsce - Blue Note Jazz Club, ul. Kościuszki 76/78, Poznań
cena: 15zł

Era Jazzu: Angelique Kidjo
2008-04-21
miejsce - Warszawa, Sala Kongresowa
cena: 100.-140.-180.-zł.

Alpatraum, Droga Ewakuacyjna
2008-04-23
miejsce - D.K. Andaluzja, ul. Oświęcimska 45, Piekary Śląskie
cena: 5zł

The Toasters, Babylove & The Van Dangos
2008-04-23
miejsce - Ucho, ul. Św. Piotra 2, Gdynia
cena: 20zł

Dav Intergalactic, Powieki
2008-04-24
miejsce - Pub Wetlina, ul. Wałbrzyska 11, Warszawa
cena: 5zł

Dezerter, WC
2008-04-24
miejsce - Klub Park, al. Niepodległości 196, Warszawa
cena: 20zł

Pain Runs Deep, Drown My Day, Clinica Muerte, Świniopas
2008-04-24
miejsce - Zero Institute, ul. Gliwicka 20, Katowice
cena: 10zł

The Toasters, Babylove & The Van Dangos, Chupacabras
2008-04-28
miejsce - Imbir, ul. Św. Tomasza 35, Kraków
cena: 20zł

Kat & Roman Kostrzewski
2008-04-25
miejsce - Rzeszów, Klub Pod Palmą
cena: 35 zł.

Bound In Blood, Pride Runs Deep, Good Old Days, My First Time
2008-04-25
miejsce - Estrada, ul.Dworcowa 51, Bydgoszcz
cena: 10zł

Indios Bravos
2008-04-25
miejsce - Meduza, Dębica
cena: 20zł

Popiół, Motorbreath, Hellforge
2008-04-25
miejsce - Radio Luxembourg, ul. Górczewska 67, Warszawa
cena: 10zł

The Bill, Kontr-Kultura
2008-04-25
miejsce - KS Wspak, ul. Śląska 11a, Kielce
cena: 10zł

Karcer, Dumbs, AQQ, Unlucky
2008-04-26
miejsce - Pretekst, ul. Kolejowa 8/10, Warszawa
cena: 15zł

Komety, L.Stadt
2008-04-26
miejsce - Klub Studio, ul. Budryka 4, Kraków
cena: 15zł

Lipali akustycznie
2008-04-26
miejsce - James Pub, Pasłęk
cena: 15Zł

KAT & Roman Kostrzewski - Koncert charytatywny dla Patryka
2008-04-27
miejsce - Katowice, Mega Club
cena: 32,70zł.

Punky Reggae Live 2008
2008-04-27
miejsce - Kraków, Klub Studio
cena: 24.-zł.

Para Wino
2008-04-27
miejsce - 4 Róże Dla Lucienne, Stary Rynek 17, Zielona Góra
cena: 10zł

The Bill
2008-04-27
miejsce - AQQ, Szczytno
cena: 10zł

Witam na swoja 18 dostałem gitarę elektryczna nie miałem styczności z klasyczną ani akustyczną to moja pierwsza gitara jak mogę nauczyć się na niej grac podajcie jakiejś strony jak najlepiej się uczyć, co robić itp. Przyda mi się każda pomoc z góry dzięki



Moja gitara to Behringer iaxe 393 USB Guitar na początek mi starczy


Ps Na pewno jest jeszcze jakaś osoba której pomoc by się przydała dlatego napisałem do was :D:D

Zespół powstał w 1999 roku. Zespół nagrał pierwsze demo w lipcu 2000 roku i z tym materiałem wyruszył na trasę po wschodnim wybrzeżu USA. Ich występy wzbudziły ogromne zaintersowanie, co doprowadziło wkrótce do podpisania kontraktu z wytwórnią płytową Relapse... We wrześniu 2001 wyszedł ich debiutancki EP Lifesblood.
W październiku grupa weszła do studia, by nagrać pierwszy pełny album Remission, wydano go w maju następnego roku.
Początek roku 2004 Mastodon spędził na krótkich trasach koncertowych (m.in. z Clutch) i wkrótce wszedł do studia w Seattle, by nagrać kolejny album, który ukazał się w sierpniu. Leviathan okazał się sukcesem
W połowie 2006 roku zespół wyruszył we wspólną trasę koncertową wraz z zespołami S, Children of bodom, Lamb Of God oraz Thine Eyes Bleed. We wrześniu grupa wydała swój ostatni do tej pory krążek zatytułowany Blood Mountain.

SKŁAD ZESPOŁU:
Troy Sanders - śpiew/bas
Brent Hinds - śpiew/gitara
Bill Kelliher - gitara
Brann Dailor - perkusja

Witam..

Piszę profilaktycznie by zapoznać klanowiczów z twórczością mojego bandu.

Mam świadomość że jakiejś części z was przypadnie ona do gustu, pozostali zapewne będą w opozycji.

Dla wielu mieszanie przy rocku to profanacja.

My jednak mamy otwarte głowy na wszelkie możliwe kombinacje.

Zatem cóż

Zapraszam do zapoznania się z tym co mamy wam do zaoferowania

W wolnej chwili odwiedź :

www.sekaku.mp3.wp.pl

www.myspace.com/sekaku

Daj nam znać co o tym myślisz.

Buzi dla wszystkich pięknych dam.

High five dla wszystkich dobrych panów.

Pamiętajcie, wszystko co zrobicie dobrego zawsze do was wróci.

Dużo miłości.

btw. ja - wokal ;)

STAIND

Istnieją od 1995 roku i pochodzą ze stanu Massachusetts. W 1996 roku zarejestrowali własnym nakładem płytę, którą próbowali sprzedawać w trakcie występów ? jej tytuł brzmiał: Tormented.Na pierwszy koncert z okazji wydania płyty przyszło 900 osób i rozeszłosię 200 kopii albumu, co było wielkim sukcesem. Jednak przełomem dlagrupy stał się występ przed Limp Bizkit w Hartford w 1997 roku. Po koncercie Fred Durstpodszedł do Staind i powiedział, że są najlepszym zespołem jaki słyszałw ciągu ostatnich dwóch lat i dał im swój telefon aby mogli się z nimskontaktować. Muzycy Stainda podsyłali Durstowi dema aż w końcuzaprosił ich do zarejestrowania materiału. Sam pomagał muzykom wosiągnięciu jak najlepszego brzmienia. Owoce tej współpracy można byłoocenić już na początku 1999 roku, kiedy ukazał się ich debiut fonograficzny ? płyta Dysfunction. W tym samym roku Staind znalazł się m.in. obok Korna, Limp Bizkit i Filter na wielkiej trasie Family Values Tour 1999.

SKŁAD

• Aaron Lewis (wokal) - ur. 13 kwietnia 1972 w Vermont
• Mike Mushok (gitara) - ur. 10 kwietnia 1974 w Manhasset
• Johnny April (bas) - ur. w Einfied
• Jon Wysocki (perkusja) - ur. w Northampton

DYSKOGRAFIA

• 1996 - Tormented
• 1999 - Dysfunction
• 2001 - Break the Cycle
• 2003 - 14 Shades of Grey
• 2005 - Chapter V
• 2006 - The Singles: 1996-2006
  

Polecam ich piosenki, szczegolnie ballady, naprawde cos pieknego =)

http://www.youtube.com/ watch?v=WMiSiTcz5lo ( Outside )
http://www.youtube.com/ watch?v=b9n_1zNPnJA &feature=related ( It's been a while )
http://www.youtube.com/ watch?v=3RRboL_U320 &feature=related ( Mudshovel )

Milego sluchania =)